Print deze pagina
Lezers vertellen wat zij belangrijk vinden in een dementievriendelijke samenleving
Wat zou u doen? Van 7 tot 27 januari vindt de campagne Noord-Holland dementievriendelijk plaats. Wat vindt u belangrijk in een 'dementievriendelijke samenleving'?
Mijn vrouw heeft sinds twee jaar dementie en ze gaat helaas langzaam achteruit. Ik help haar zoveel mogelijk en we rooien het samen nog net. Wat ik lastig en verdrietig vind is dat ik merk dat kennissen steeds minder vaak langskomen. Ik snap aan de ene kant wel dat het heel anders is om bij ons thuis te zijn dan voorheen. Mijn vrouw is vaak stil en kan lang niet altijd volgen wat er gezegd wordt en wat er om haar heen gebeurt. En soms zegt ze vreemde dingen. Maar ik merk ook aan haar dat ze het nog steeds fijn vindt als we bezoek hebben, ook al zegt ze niet zoveel. Ik zou het zo plezierig vinden als kennissen gewoon langs blijven komen zodat we samen wat afleiding hebben. Gewoon even een bakkie komen doen is al genoeg. Of even een loopje samen naar het dorp. Ik weet dat mijn vrouw daarvan geniet. Ze komt vaak met stralende ogen terug en is dan de hele dag vrolijk. Dat is wat voor mij dementievriendelijk is. K. de Ligt
Het zou een zegen zijn als meer mensen in onze maatschappij wat minder stug en afhoudend reageren als iemand net even anders doet dan gewoon. Een vriend van me heeft Alzheimer en kan soms heel warrig zijn. Maar ik zie dat mensen daar niet zo goed mee om weten te gaan. Ze raken geïrriteerd en hebben de neiging hem te ontwijken. Of ze gaan hem corrigeren. Maar ook al is hij zo'n moment in de war, hij voelt feilloos aan of mensen hem ontlopen of niet weten wat ze moeten zeggen. Helaas raakt hij daardoor nog meer van streek en dan gaat het van de regen in de drup. En eigenlijk is de oplossing die hem helpt vaak heel simpel. Even een vriendelijk woord en wat tijd en geduld zodat hij de kans heeft om weer uit de war te raken. Ik zie dan dat hij ontspant en meestal is zijn warrigheid dan snel minder. Dick van Goeree
Een dementievriendelijk tennisteam zou voor mijn vader dé oplossing zijn. Hij tennist al vanaf zijn vijftigste in een vast clubje twee keer per week en daar gaat het er fanatiek aan toe. Dat ging ook nog goed sinds zijn dementie twee jaar geleden begon. Maar inmiddels is het tellen van de punten een probleem aan het worden en ook zijn motoriek wordt wat slechter. Maar de mannen in zijn clubje kunnen daar niet zo goed tegen en nu hebben ze gezegd dat ze hem er niet meer bij willen hebben. Voor mijn vader is dat een enorme slag en deuk in zijn zelfvertrouwen. Hij was er dagenlang van streek van en wilde zich overal uit terugtrekken. We zijn nu aan het kijken of er niet een ander team voor hem is waarbij het er wat minder fanatiek aan toe gaat zodat hij toch lekker zijn sport kan blijven beoefenen. We hopen van harte dat dat gaat lukken. Jeanine Grootman
Ik heb een hele positieve ervaring van een dementievriendelijke buurt. Mijn man heeft dementie en kan steeds slechter alleen thuis zijn. Ik verzorg hem met liefde ook al is dat lang niet altijd even makkelijk. Ik probeer mijn leven zo in te richten dat ik er zoveel mogelijk voor hem kan zijn. Maar ik merk dat het heel belangrijk is dat ik ook nog wat voor mezelf kan blijven doen. Nu mijn man niet meer zo goed alleen kan zijn, kon ik eigenlijk 's avonds niet meer naar mijn bridgeavond en dat vond ik heel naar. In overleg met mijn casemanager dementie hebben we toen besloten om een oproep in de buurt te doen bij mensen die ik ken, of zij mij hierbij willen helpen. Het resultaat was overweldigend. Er zijn meerdere mensen die hebben aangeboden om met mijn man koffie te drinken en een spelletje te doen zodat ik kan bridgen. Ze maken zelfs onderling een schema. Ik kreeg tranen in mijn ogen van zoveel hulp. Mijn man is altijd heel sociaal geweest en stond vroeger voor iedereen klaar. Misschien willen mensen daarom nu wat terug doen voor hem. Hoe dan ook, ik ben enorm blij en dankbaar. Mevrouw D. de Bont
Nieuwe vraag
Mijn vader heeft sinds drie jaar dementie. Mijn moeder is al die tijd zijn grote steun en toeverlaat maar ik zie dat ze het bijna niet meer volhoudt. Wat kan ik doen om haar te helpen? Karin de Jong-Pluimers
Heeft u ook een vraag aan medemantelzorgers?
Stel uw vraag via info@mantelzorgnieuwsbrief.nl, met de vermelding 'lezersvraag'. Uw naam wordt alleen bij de vraag vermeld als u dat goed vindt.