Print deze pagina
Wat zou u doen? Lezers adviseren lezers
'Mijn vader is altijd een gelovig man geweest. Door zijn dementie kan hij niet meer naar de kerk gaan of zelf in de bijbel lezen. Hoe kunnen wij hem helpen toch zijn geloof te beleven?'
Rineke Treven: 'Ik bezoek met mijn vriendin Marie De Christengemeenschap in Alkmaar. Zij vindt het fijn om gelijkgestemden te ontmoeten. De viering zelf, het koffie drinken na afloop en het napraten over de viering doen haar volgens mij echt goed. Als ik haar thuisbreng naar de woonzorgboerderij, heeft ze een warme gloed. De verzorging speelt daar altijd goed op in door met haar na te praten.'
Henk Borst: 'Mijn vader is een zeer gelovig man. Hij zou eigenlijk iedere zondag naar de kerk willen, want zelf ter communie gaan vindt hij heel belangrijk. Maar door zijn slechte gezondheid gaat dat niet meer. Daar voelt hij zich schuldig over. Hij kijkt wel kerk-tv op zondagochtend en er komt een vrijwilliger van de kerk om de hostie uit te reiken. Ook hecht hij veel waarde aan samen bidden. Voor de maaltijd en bij het naar bed gaan bidt iemand van de verzorging met hem een 'Onze vader' en een weesgegroetje. Soms zeggen ze zelfs met hem de Oefening van berouw op en de Oefening van liefde.'
Anneke Mathijsen: 'Wij vonden het opvallend dat onze moeder op het einde van haar leven vroeg: “Lieve Heer, haal me op. Ik wil dood, help me toch.” Terwijl zij altijd heeft gezegd dat ze geen geloof had en niet verbonden was aan een kerk. Het bleek toch nog te leven bij haar.'
Johan Molenaar: 'Mijn vader is extreem vergeetachtig, maar hij kan nog alles opdreunen wat hij vroeger heeft geleerd aan teksten in de kerk en op de zondagsschool. Hij reageert ook heel sterk op geloofsattributen, zoals de rozenkrans en het Mariabeeldje.
Ans Braakhekke: 'Mijn zuster Alie vindt de kerkviering op tv heel mooi. Dan zegt ze: “Sssst, het moet muisstil zijn.” Bidden voor en na het eten heeft veel waarde voor haar, dan bidt ze hardop mee. Zij bidt als ze in bed ligt, dat geeft haar steun.'
Nel van Etten (groepsbegeleider Stichting JonkersZorg): 'Als mensen bij ons komen wonen, informeren we ook naar hun geloofsbeleving en hoe ze hieraan vorm willen geven. En natuurlijk welke rol wij daarbij kunnen spelen. Voorbeelden van geloofsbeleving in onze praktijk zijn met mensen naar de kerk gaan, natafelgesprekken over zingeving en levensvragen, luisteren naar kerkelijke liederen. Er komen ook vrijwilligers uit de kerk bij ons aan huis. En we maken gebruik van geloofsvoorwerpen zoals een kruisbeeld, afbeeldingen en muziek.
Vorig jaar was meneer Brands een keer zo ziek en angstig dat hij beneden in de huiskamer sliep. Ik heb toen in de nachtdienst zulke mooie gesprekken met hem mogen voeren over zijn leven en het afscheid van het leven. Op mijn vraag of hij het fijn zou vinden om met een priester in gesprek te gaan zei hij: “Dat is niet nodig, ik heb jou toch.” Dat was zo'n mooi cadeau.'
Met dank aan Stichting JonkersZorg. In de woonzorgboerderij van de stichting in Hoogwoud wordt 14 mensen met dementie een verzorgd thuis geboden.
De nieuwe lezersvraag:
'Mijn vrouw woont sinds drie maanden in het verpleeghuis. Ik ga dagelijks naar haar toe, al weet ze meestal niet meer wie ik ben. Nu is zij verliefd geworden op een medebewoner. Ik zie er daardoor tegenop haar te bezoeken. Zal ik vragen of het verpleeghuis haar overplaatst naar een andere afdeling?'
Henny J., 68 jaar.
Wat zou ú doen? Stuur uw reactie naar familias@geriant.nl onder vermelding van 'Lezersvraag'.