Print deze pagina
Wat zou u doen? Lezers adviseren lezers
Mijn partner valt de hele dag in herhaling en vertelt wel honderd keer hetzelfde verhaal. Ik word daar soms helemaal horendol van en raak dan enorm geïrriteerd.Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Antoinet de Bruin
Beste Antoinet, wat je beschrijft herken ik helemaal. Mijn man vraagt ook de hele dag hetzelfde. Wat mij vooral irriteert is dat hij het alleen bij mij doet en bijna nooit als er anderen bij zijn. Ik begin de dag meestal met het voornemen om mijn geduld te bewaren, maar gaandeweg komt de ergernis en soms val ik dan naar hem uit. Daar schrikt hij enorm van en dan voel ik me er beroerd en schuldig over. Soms ben ik zo boos op hem dat ik bij hem weg moet, anders zou ik niet voor mij zelf instaan! Op zulke momenten moet ik weg, even bij iemand mijn verhaal spuien. Onlangs vertelde iemand me dat je kunt bellen naar de AlzheimerTelefoon, om stoom af te blazen. Even een luisterend oor en ik kan er weer tegen. Tenslotte kan hij er niets aan doen.... Het is een rotziekte! Cora van Etten
Het lijkt wel of de plaat blijft hangen, steeds weer hetzelfde riedeltje, mijn vader heeft daar ook veel last van, herhalen, die verhalen heb ik tot vervelens aan toe gehoord, ik kan ze wel dromen! Mijn oplossing is bij hem weglopen als mijn geduld op is. Niet te lang in zijn buurt zijn, dan blijft het leuk! Het gaat om de kwaliteit niet om de kwantiteit. Pieta Boon
Mijn moeder praat aan één stuk door, iets wat vroeger ondenkbaar was. Ik denk voor mijzelf altijd maar, het is de ziekte. Ik stel me er van tevoren op in en stel mijn verwachtingen bij. Er komt geen nieuwe informatie bij, ze onthoudt niets meer, waarover ze kan praten. Daarom blijf ik geduldig aanhoren, doe alsof ik het voor het eerst hoor. Wél ga ik het gesprek overnemen door haar af te leiden, een leuk onderwerp in te brengen of ik heb iets meegenomen in mijn tas, een foto of een tijdschrift, waar we samen naar kijken en dan gaat het gesprek een andere kant op. Ik merk dat ze nog heel veel van vroeger weet, dat is zo bijzonder! Karel Mast
Mijn vrouw is door de ziekte van Alzheimer helemaal van mij afhankelijk geworden. Terwijl zij vroeger een ondernemende vrouw was, die bij ons de initiatieven nam en plannen bedacht. Nu vraagt zij steeds of ik weet waar iets ligt, wat we gaan doen, of we iets gaan doen en wanneer. Ik vind het heel moeilijk om te accepteren dat ze zo veranderd is, maar uit liefde en om haar gerust te stellen geef ik haar de houvast die ze zoekt bij mij. Ze is heel onzeker geworden en nu is het mijn taak om haar hier doorheen te helpen. Dat is mijn rol nu, ik ben niet meer haar partner, maar haar steun en toeverlaat, verzorger, secretaris, klusjesman en butler. Het is een groot appèl op mij, maar ik probeer er met humor mee om te gaan. Het komt natuurlijk ook wel voor dat ik mijn dag niet heb, maar we redden het nog prima zo. Henk Timmer
Nieuwe lezersvraag:
Mijn nachten zijn vanaf drie uur 's nachts regelmatig erg onrustig omdat mijn man steeds uit zijn bed gaat om te spoken. Is hier iets aan te doen? Karin Pontier
Heeft u ook een vraag aan medemantelzorgers?
Stel uw vraag via info@mantelzorgnieuwsbrief.nl, met de vermelding 'lezersvraag'. Uw naam wordt alleen bij de vraag vermeld als u dat goed vindt.