Print deze pagina

Lezers adviseren lezers: hoe ga je om met irritant gedrag?

Mijn man humt en telt de hele dag en ik word er gek van. Wat nu?
Mevr. G. Terhorst

Ik herken het gedrag dat u beschrijft en ook ik ergerde me ontzettend aan het gedrag van mijn man. Ik bracht een tijdlang geduld op en dacht 'geen aandacht eraan geven, dan stopt het vanzelf wel een keer'... Maar regelmatig barstte de bom. Ik ben ook maar een mens! Ik was echt zó boos op hem, confronteerde hem met zijn gedrag en vooral met wat het met mij deed. Het werd dan ruzie en dat duurde soms uren... Mijn man was gekwetst! Ik voelde me dan weer verdrietig en schuldig, want ja, hij kon er ook eigenlijk niets aan doen, het is een gevolg van de ziekte. Dit heeft maanden geduurd. Toen ik een keer bij de huisarts was voor bloeddrukcontrole heb ik het hele verhaal eruit gegooid. De huisarts heeft mij toen uitgelegd wat ik zelf kan doen, want mijn man kan feitelijk niet veranderen. Hij legde uit dat mijn reactie te maken heeft met verlies en rouw. Ik besefte dat ik mijn man miste zoals hij was. Ik kon niet accepteren dat hij zo veranderde en ik er geleidelijk alleen voor kwam te staan. Mijn onmacht over dit verlies reageerde ik dan op hem af. Ik was toen nog niet zo ver dat ik er met anderen over wilde praten.Inmiddels heb ik mensen om mij heen met wie ik mijn verdriet kan delen. Dat lucht op en helpt mij om niet meer zo te focussen op het tellen. Het lukt soms om hem af te leiden, bijvoorbeeld door naar buiten te gaan. Lukt het niet dan ga ik wel eens mee tellen, of zingen. En dan hebben we zelfs plezier samen. Dat is een hele stap geweest. Misschien helpt het jullie ook!
Jannie van der Geest

Zou het gedrag van je man soms het gevolg zijn van onrust? Zo werd het ons uitgelegd. Onze moeder kan ook eindeloos hummen, tikken en alles verleggen. Aanvankelijk probeerden we haar op andere gedachten te brengen, door vriendelijk te zeggen: stop daar nu eens mee. Dat hielp dan eventjes, maar ze was het snel weer vergeten. We merkten dat het feitelijk niets oploste.Tijdens een gesprek met de casemanager hebben we dit ter sprake gebracht. Het was voor ons een eyeopener dat het gedrag een gevolg is van onrust én dat dóór het gedrag zij juist meer rust in haar hoofd krijgt. De bewegingen en uitingen, hoe klein ook, zorgen dat ze zich beter voelt. Daarom hebben we geleerd dat als we bewegen aanmoedigen, bijvoorbeeld een activiteit aanbieden of wandelen, dat ze zich rustiger voelt. Zelf heeft ze nauwelijks initiatief of komt ze niet op het idee om bijvoorbeeld te gaan puzzelen of een kleurplaat te maken. Wat een groot succes is: Lego sorteren, soort bij soort zoeken. Het mes snijdt aan twee kanten: kleinkinderen én oma blij!!
Bianca de Waal

Mijn vrouw heeft een herseninfarct gehad en recent een tia. Zij heeft daardoor afasie en kan niet goed spreken. Ze begrijpt vaak niet wat er gezegd wordt of reageert heel traag. In de loop der tijd is de taalarmoede erger geworden en momenteel kan ze maar heel moeilijk communiceren, wat haar veel onmacht oplevert. Mensen hebben vaak niet zoveel geduld om haar de tijd te geven om te reageren. Wat ze nog wel kan is tellen, vloeken en als ze een melodie hoort, weet ze de hele tekst die erbij hoort van a tot z. We zijn een paar keer voor advies verwezen naar een logopediste. Daar hebben we veel baat bij gehad. Het spreken is niet verbeterd, maar wij kunnen er beter mee omgaan. We begrijpen nu wat de oorzaak van de problemen is. In plaats van ons te ergeren, focussen we nu op de dingen die ze wel kan. En als ze dan weer eens vloekt zeggen we: 'Zo dat lucht op, dat is eruit!'
Klaas Groot

Ik heb gemerkt dat het onrustige gedrag erger werd als mijn partner overprikkeld raakte. Hummen en plukken overdag, maar ook 's nachts ging het door. Zodoende kwam ik zelf slaap tekort en ging het me steeds meer irriteren, ik kreeg een kort lontje. Mijn kinderen kwamen toen met een oplossing: om beurten kwamen ze bij ons in huis slapen. Zo kon ik in ieder geval een of twee keer per week doorslapen. Maar dat was tijdelijk. De kinderen hebben hun werk en gezin. Daarom hebben we de huisarts om raad gevraagd. Omdat mijn man er zelf ook veel last van had, heeft de huisarts medicatie voorgeschreven, waardoor mijn partner wat rustiger is geworden. Zo is het te doen. Het blijft evengoed opletten dat wij niet te veel van hem vragen, omdat hij snel overbelast en overprikkeld raakt.
Yvonne Bakker

Nieuwe lezersvraag

Ik heb er veel moeite mee dat mijn man iedereen te pas en te onpas uitgebreid knuffelt en omhelst. Wat kan ik hieraan doen?
Carry van Helsteren

Heeft u ook een vraag aan medemantelzorgers?

Stel uw vraag via info@mantelzorgnieuwsbrief.nl, met de vermelding 'lezersvraag'. Uw naam wordt alleen bij de vraag vermeld als u dat goed vindt.