Print deze pagina

Het theezakje

Bernadette Tijssens is mantelzorger van haar moeder, die dementie heeft en in een zorgcentrum in Alkmaar woont. Dit is haar laatste weblog voor Familias.

Vannacht had ik een bijzondere droom. Ik was een jaar of twintig en woonde bij mijn moeder. Ik had besloten haar voor altijd te verlaten. Er zat niets anders op, had ik mij bedacht. Deze dag zou ik vertrekken op de fiets. Ik zou mijn moeder er niets over vertellen omdat ik dan, zeker weten, niet weg zou kunnen komen. Zij zou mij niet kunnen loslaten. Voor ik wegging, verzamelde ik stiekem spullen die ik nodig zou hebben, een nachthemd, wat eten en een nat theezakje. Het natte theezakje deed ik in mijn jaszak. Ik maakte me wel enige zorgen dat dit zakje me zou verraden en er niets terecht zou komen van mijn plan om te verdwijnen. Maar het geschiedde, ik vertrok. Ik pakte mijn fiets en mijn spullen en ging. Ik was nog niet lang onderweg, toen ik me bedacht. Het zou toch wel heel hard zijn om mijn moeder voor altijd te verlaten, wat zou het haar een verdriet doen. Ik keerde om en werd wakker...

Op bed

Ik heb mijn moeder niet losgelaten. Mijn moeder 'strijdt' al enige weken. Waarmee? Het is zo moeilijk te benoemen. Sinds enige weken ligt zij op bed, niet meer in staat om op te zitten, een aantal doorligplekken op haar papierdunne huid. Strijdt zij tegen het einde? De eerste dagen leek het einde zo dichtbij. Ik schrok als ik haar kamer binnenkwam en haar met open mond en strak gezicht zag liggen. Leefde ze nog, en zo ja hoe lang? Volgens de dokter kon het een paar dagen en soms wel weken duren.

Wachten

Nu ik dit schrijf is het 31 december. Ze is er nog. En wij dobberen vele uren met haar mee. Stille momenten, ijselijke gillen, kwaaie gezichten, boze opmerkingen en veel lieve glimlachjes en complimentjes. We waken, we wachten en veranderen steeds weer van gedachten. Kan zij niet loslaten, zijn wij het, of is het niet haar tijd?

Nooit voorbij

Zolang het leven niet voorbij is, is het niet voorbij, is het waard er bij te zijn. Ook als iemand dementie heeft.

Mijn lieve moeder hapt, als een jong vogeltje zo gretig, naar de lepel met thee. Het theezakje is 'gezien'.

De liefde die ik voor haar voel, gaat nooit voorbij.

De redactie van Familias bedankt Bernadette voor het delen van haar persoonlijke ervaringen in de afgelopen vier jaar.