Print deze pagina

Dilemma

Bernadette Tijssens is mantelzorger van haar moeder, die dementie heeft. Bernadettes ouders wonen in een zorgcentrum in Alkmaar.

Nooit geweten dat het beeld van het dilemma de aanvallende stier is. Door welke van de twee hoorns laat je je raken? Geen gemakkelijke keuze, pijn doet het zeker, wat je ook kiest.

Twee verdiepingen

Gekke vergelijking als het dilemma in mijn geval het bezoeken van mijn hoogbejaarde ouders betreft. Dat is:
- Eén, Pa T., stokoud, met tekenen van ouderdomsvergeetachtigheid.
- Twee, Ma T., ook stokoud en lijdend aan vasculaire dementie.

Ik bezoek hen vaak in het verzorgingshuis waar zij alweer ruim een jaar wonen. Mijn dilemma:ga ik naar de eerste verdieping, de gesloten afdeling waar mijn moeder de deurknoppen en gangen verslijt? Of ga ik naar de tweede verdieping waar mijn vader treurt, om alles wat niet meer is?

Hardst nodig

Het is voor mij elke keer weer een vraagstuk. Wie heeft mij het hardst nodig?
Is het Ma T.? Ik wil haar bevrijden, verlossen uit dat doolhof en even rust gunnen op onze bank. Waarop ik haar altijd, direct na aankomst bij mij thuis, onder een dekentje te slapen leg. Als een stil wit muisje ligt zij daar dan. Soms wel uren!

Ontspanning

Eindelijk ontspanning. Overgave, landen, arriveren. In het drukke verkeer van het verzorgingshuis is dit nauwelijks te vinden. De gangen lijken soms op een snelweg, waar dwalers en verzorgenden heen en weer roetsjen en waar je stapel wordt van het voortdurende keiharde gekrijs van een dame, die al haar volume inzet voor alles en niets. Daar wil je toch je moeder zoveel mogelijk weghalen!

Alleen zijn

Maar Pa T. dan? Hij vindt het vreselijk om alleen te zijn. 'Hoe lang moet ik hier nou nog blijven?', vraagt hij geregeld. 'Dit is toch geen leven!' Sjokt drie keer per dag naar mijn moeder, die hem aanziet voor haar vader. Hij mist haar, hij mist het oude huis, de oude buurt en vooral zijn privacy.

Niet meer samen

Ik blijf het moeilijk vinden. Dat zij niet meer samen zijn in een ruimte. De machteloosheid tegenover verdriet om verlies. Tuurlijk, ik investeer genoeg: samen met de andere zes nakomelingen zijn we, geloof ik, meest frequente bezoekers van het huis.

Maar de hoorns raken me hoe dan ook. Sommige stieren ontloop je niet!