Print deze pagina

Heimwee naar het PGB

Bernadette Tijssens is mantelzorger van haar moeder, die dementie heeft. Bernadettes ouders wonen in een zorgcentrum in Alkmaar.

Voorjaar 2013... Toen mijn dementerende moeder, Ma T., van de trap viel en haar knie brak was er één grote vraag die direct opkwam bij ons, haar zeven kinderen. Blijft ze thuis of gaat ze naar een verpleeghuis? 'Thuis!!!!', riepen wij in koor. En zo geschiedde.

Buiten adem

Ik maakte weekroosters. Niet elk kind een dag, maar naar believen en in vrijheid, om de harmonie te bewaken. Mijn grote zus en ik namen het grootste deel en Ma T. en Pa T. kregen de beste zorg van de wereld. Toch raakte het koor na een tijdje wat buiten adem. Tijd voor een nieuwe opzet. Ma T. bleef thuis en we vroegen een persoonsgebonden budget (PGB) aan.

Goed bezet

Dat bleek best veel geld, 4000 euro per maand. Door het PGB konden we de zorg inrichten zoals wij het wilden. Behalve onze vrijwillige bijdrage werd het geld besteed aan Actiezorg, bevriende professionele zorgers en een deel beloonde zussenzorg. De dagen waren heel goed bezet, maar mijn moeders onrust werd mijn vader te veel en hij zag verhuizen naar een zorgcentrum als enige oplossing.

Bed, bad en brood

Herfst 2013... Wij wisten stiekem wel, dat het zo niet werkt. Tuurlijk, bed, bad en brood zijn geregeld. En 'Huize Gloria' heeft heel lieve zorgers. Maar al die tussentijden, die wij eerder vrijwillig en met hulp van het PGB vulden, werden nauwelijks ingevuld.
Daar zaten ze dan, Pa T. en Ma T.; gewassen en gevoerd, maar voor zorg op maat nog altijd afhankelijk van ons. Dagopvang in het huis sloeg niet aan, dus was ons moedertje vijf dagen in de week overdag bij ons 'de zussen' thuis. Ze voelde zich dan fijn en Pa T. had rust en 's avonds waren ze gezellig samen.

Zwaar

Maar zo zorgen, terwijl de beloning volledig naar het huis ging was wel erg zwaar. Er kwam een gesprek over budgetoverheveling. Wij de dagzorg, het huis de nachtzorg. Helaas, hoewel er bereidheid was, kregen we het toch niet rond. Heel jammer!

Heimwee naar het PGB

We roosterden verder, in uitgedunde vorm – een aantal broers haakte af – tot mijn moeder, zomer 2014, naar de verpleegafdeling verhuisde. Een jaar later is zij nog altijd vier middagen bij ons, omdat ze dat zo fijn vindt en dit het verslijten van de gangen even doorbreekt.

En ik denk vaak met heimwee aan het PGB.