Print deze pagina

Wat je woning vertelt

Bernadette Tijssens is mantelzorger van haar moeder, die dementie heeft. Bernadettes ouders wonen in een zorgcentrum in Alkmaar.

Iedereen woont in een verhaal. Een verhaal met net zoveel, of nog meer, lijntjes als het web van de spin. Er was eens het begin. Een geboorteplaats, een vader, een moeder, een familie, een kindertijd, een uitvliegtijd. En via een heleboel idealen en wat teleurstellingen schrijven we regel na regel een nieuw hoofdstuk tot ons verhaal staat als een huis. Een huis waarin elke bladzijde wel een beleving vertegenwoordigt.

Geborgenheid

Dit 'verhalenhuis' vormt het onzichtbare geraamte van ons echte huis. Want waarom woon je waar je woont? Moest je ooit verhuizen voor je werk? Wilde je kleiner wonen? Waar je bent en hoe het eruitziet, komt voort uit je verhaal. En juist daarom geeft dit huis geborgenheid. Je kent het als je eigen broekzak, want het gaat over jou, jouw geschiedenis en in elk hoekje, ieder muurtje, elk spulletje vind je jezelf terug.

Verhuizen

En dan... word je oud, je wordt dement. Hoe moet het nu met het verhaal? Nieuw spinrag maak je nog nauwelijks. Het spuug is op, je doet het met wat je nog hebt. Maar wat als je moet verhuizen..?

Lege bladzijden

Ik zie het bij elke nieuwe bewoner gebeuren. Het verhaal is zoek, het boek is losgescheurd. Je start met lege bladzijden. De muren fluisteren geen belevenissen. Er liggen geen herinneringen uit je verhaal. Het is alsof de band van het boek kapot is gegaan tijdens de verhuizing. De blaadjes waarop je kon lezen waar je vandaan kwam, welke avonturen je had beleefd, welke daden je had verricht, wie je was tegengekomen zijn losgeraakt, deels zelfs verloren gegaan en in eenverkeerde volgorde bij elkaar geraapt.

Blijf vertellen

Hoe moet je dan verder? Wanneer wordt dat bed, dit meubilair een deel van jouw verhaal, wanneer worden die, echt wel lieve, zusters jouw nieuwe familie? Je hebt voor het schrijven de energie niet meer.

Mijn devies is simpel: laat hen niet alleen, blijf komen, blijf vertellen, geef aandacht. Zodat de bladzijden weer een beetje hun orde krijgen en het sprookje een goed eind.

P.S.: het verhaal van mijn vader is nog niet afgelopen, zijn gezondheid gaat wonderbaarlijk weer vooruit.